..: اضطرار :..
معروفترین معروفها چهارده معصوم و اولیاء و انبیاء هستند و منکرترین هم جبهه مقابل اینهاست . از امام صادق پرسیدند معروفی که بالاتر از آن نیست کدام است ؟ حضرت فرمودند : وجود مقدس امیرالمومنین (ع) . پرسیدند منکری که بالاتر از آن نیست ؟ پاسخ دادند : آنهایی که برحضرت ظلم کردند و حق را گرفتند و مردم را بر علیه حضرت اهرم کردند ؛ اینان بالاترین منکرانند. کسی که مضطر به پرستش خدا باشد مضطر به ولی نیز خواهد بود ، بدون او نمی تواند تشخیص حرکت در مسیر ظلمانی یا نورانی را بدهد ؛ وقتی انسان در هر فعل خود اعم از پرستش فردی و جمعی مشارکت و حضور خود را ببیند ، مضطر به ولایت الهیه می شود . حجت و ولی کسی است که دین از شوون اوست و ولایت او طریق تولی و بندگی است . این درجات در افراد متفاوت است . گاه انسان فقط می گوید من خالق دارم و دیگر تکلیفی را احساس نمی کند . اما گاه می گوید من خالق و صانع دارم او رب و ولی من است من باید بدانم او از من چه می خواهد لذا همین که به این توجه و درک رسید ، مضطر به ولی می شود ؛ در همه شوون حیات ، خود را محتاج ولی می بیند و در هر نگاه خود را مضطر به حجت می داند چرا که فقط ولی الله است که حامل ولایت الهیه است و مقام عصمت دارد . پس به میزانی که تولی انسان توسعه می یابد اضطرارش به حجت نیز گسترش پیدا می کند . اساساً نمی توان با کسی که به اضطرار نرسیده تفاهم کرد مگر اینکه او قدم به قدم به اضطرار برسد . کسی که به وسعت رسیده و فهمیده که باید به طرف خدا برود و این نیاز در او پیدا شده و او را بی قرار کرده و به طرف حجت می رود و با کمترین برهان تسلیم می شود و با کمترین علامت می فهمد ، چون مضطر است . ولی کسی که این وسعت در او شکل نگرفته و اضطراری ندارد نیازی هم به جحت و ولی ندارد . به همین جهت است که انبیا و حجج الهی از برهان های پیچیده برای هدایت انسانها استفاده نمی کنند بلکه انسان را به خودش ارجاع می دهند و تدریجاً احساس فطری را که در او قرار داده اند را زنده می کنند . اساس اگر در درون ما تعلق به خدای متعال و ابدیت قرار داده نمی شد دعوت به معاد و ابدیت اصلاً معنا نداشت ؛ پس سرمایه در ما هست و ما تعلق به ابدیت داریم وبه همین دلیل است که از مرگ می ترسیم . انبیاء نیز همین تعلق به ابدیت را به اشتیاق به مرگ تبدیل می کنند و راه را برای بشر نشان می دهند . لذا برخی فرموده اند : نقطه آغاز حرکت این است که انسان ابتدا به اندازه وجودی خود پی ببرد و بفهمد که باید تا کجا رود . کسی که خودش را در حد دنیا می بیند به ولی کاری ندارد ، البته بدون ولایت نمی ماند ولایت طاغوت بر او مستولی می شود . اما وقتی وسعت پیدا کرد و راهش را طولانی تر از دنیا دید و تشخیص داد که هر نگاه و حرکت او در این عالم ، انعکاسی دارد طبیعی است که مضطر می شود . ادامه دارد .. 
" اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ" این وبلاگ نگاه تخصصی و دینی نسبت به مسأله اضطرار دارد. مولف سعی دارد مقاله های کوتاه از منابع معتبر در این باره، ارائه دهد. لذا سعی شده از ادبیات وبلاگی کمی فاصله گرفته شود. امید که مورد توجه حضرت ولیعصر قرار بگیرد.